نکته ای زیبا گفت

از بد دنیا گفت

گفت طاووس مشو

که به عیبت خیزند

گر شوی شعله شمع

زیر پایت ریزند

گفت پروانه مشو

که به سرگردانی

لای انگشت کتاب

سالها میمانی

نه زمین باش نه خاک

که تو را خوار کنند

وانگهی ذهن تورا

پر زمرداب کنند

اسمان باش که خلق

به نگاهت بخرند

وز پی دیدن تو

سر به بالا ببرند

آسمان باش عزیز

گله ها را بگذار

ناله ها را بس کن

روزگار گوش ندارد که تو هی شکوه کنی

زندگی چشم نداردکه ببیند اخم دلتنگ تو را

فرصتی نیست که صرف گله و ناله شود

تا بجنبیم تمام است تمام

فصل پاییز دیدی که به بر هم زدن چشم گذشت

باز کم مانده به عید

باز یک سال جدید

این شتاب عمر است

من و تو باورمان نیست که نیست