به راستي مقصر کيست خوب من؟
پدر؟ که به فکر تامين معاش زندگيست؟
ويا مادر؟که تمام روز در انتظار ديدار همسر منتظر ميماند و در پايان خسته از انتظار به فکر سرگرمي جديد ميباشد. ؟
و يا فرزندان که از خلا عاطفي موجود به بيراهه ميروند ؟هيچکس خود را مقصر نميداند. اما بيا منصف باشيم . اگر درد را بشناسيم ,درمان راحت تر حاصل ميشود
