فضاپیمای کاسینی ناسا موفق به کشف ماده شیمیایی و پلاستیکی پلی پروپیلن بر روی قمر تیتان زحل شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، پروپیلن ماده شیمیایی است که در ساخت پوشش بسته بندی مواد غذایی و ضربه گیر خودرو کاربرد دارد.

این نخستین بار است که این ماده پلاستیکی بر روی ماه یا هر سیاره دیگری غیر از زمین شناسایی می شود.

طیف سنج فروسرخ کامپوزیت کاسینی( CIRS ) میزان اندکی پروپیلن را بر روی جو پایین تیتان کشف کرده است.

این ابزار، نور فروسرخ یا پرتو گرمای ساطع شده از زحل و قمرهای آن را اندازه گیری می کند درست مانند شیوه ای که دست گرمای آتش را حس می کند.

"کونور" نیکسون مولف ارشد این تحقیقات که دانشمند سیاره در مرکز پرواز فضایی گادارد ناسا در مریلند است، می گوید: پروپیلن که زنجیره های طولانی دارد در همه جای زندگی روزمره ما هست.

وی افزود: محفظه های پلاستیکی در فروشگاه های خواروبار فروشی که در زیر آنها کد 5 حک شده است پروپیلن هستند.

تشخیص این ماده شیمیایی شکاف مرموز در رصدهای تیتان که تاریخ آنها به فضاپیمای ویجر یک ناسا و نخستین پرواز از نزدیک این قمر در سال 1980 است را  پر می کند.

ویجر گازهای زیادی را از جمله هیدروکربن که ترکیب اولیه ساخت مواد نفتی و دیگر سوخت های فسیلی بر روز زمین است، در جو قهوه ای و مه آلود تیتان شناسایی کرد.

نتایج این تحقیقات درنشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

نامه دختر زیبای 24 ساله و پاسخ رئیس ثروتمند

یک دختر خانم زیبا خطاب به رئیس شرکت امریکائی ج پ مورگان نامه‌ای بدین مضمون نوشته است:
 
  می‌خواهم در آنچه اینجا می‌گویم صادق باشم. من 24 سال دارم. جوان و بسیار زیبا، خوش‌اندام، خوش هیکل، خوش بیان، دارای تحصیلات آکادمیک و مسلط به چند زبان دنیا هستم.
 آرزو دارم با مردی با درآمد سالانه 500 هزار دلار یا بیشتر ازدواج کنم. شاید تصور کنید که سطح توقع من بالاست، اما حتی درآمد سالانه یک میلیون دلار در نیویورک هم به طبقه متوسط تعلق دارد.
چه برسد به 500 هزار دلار. خواست من چندان زیاد نیست. آیا مردی با درآمد سالانه 500 هزار دلاری وجود دارد؟
آیا شما خودتان ازدواج کرده‌اید؟ سئوال من این است که چه کنم تا با اشخاص ثروتمندی مثل شما ازدواج کنم؟

    چند سئوال ساده دارم:
1- پاتوق جوانان مجرد و پولدار کجاست؟
2- چه گروه سنی از مردان به کار من می‌آیند؟
 3- معیارهای شما برای انتخاب زن کدامند؟

    امضا، خانم زیبا و خوش آندام
 
 
    و اما جواب مدیر شرکت مورگان:
 
 نامه شما را با شوق فراوان خواندم. در نظر داشته باشید که دختران زیادی هستند که سوالاتی مشابه شما دارند. اجازه دهید در مقام یک سرمایه‌گذار حرفه‌ای موقعیت شما را تجزیه و تحلیل کنم :
    درآمد سالانه من بیش از 500 هزار دلار است که با شرط شما همخوانی دارد، اما خدا کند کسی فکر نکند که اکنون با جواب دادن به شما، وقت خودم را تلف می‌کنم.
از دید یک تاجر، ازدواج با شما اشتباه است، دلیل آن هم خیلی ساده است: آنچه شما در سر دارید مبادله منصفانه "زیبائی" با "پول" است. اما اشکال کار همین جاست: زیبائی شما رفته‌رفته بعد ده سال آرام آرام به کل محو می‌شود اما پول من، در حالت عادی بعید است بر باد رود.

 در حقیقت، درآمد من سال به سال بالاتر خواهد رفت اما زیبائی شما نه و چین و چروک و پیری زود رس زنانه جایگزین این زیبائی خواهد گردید و اثری از این جوانی و زیبائی باقی نخواهد ماند.
از نظر علم اقتصاد، من یک "سرمایه رو به رشد" هستم اما شما یک "سرمایه رو به زوال".

 به زبان وال‌استریت، هر تجارتی "موقعیتی" دارد. ازدواج با شما هم چنین موقعیتی خواهد داشت. اگر
ارزش تجارت افت کند عاقلانه آن است که آن را نگاه نداشت و در اولین فرصت به دیگری واگذار کرد و این چنین است در مورد ازدواج با شما.

 بنابراین هر آدمی با درآمد سالانه 500 هزار دلار نادان نیست که با شما ازدواج کند به همین دلیل ما فقط با امثال شما قرار می‌گذاریم اما ازدواج هرگز.

    اما اگر شما علاوه بر جوانی و زیبائی کالایی داشته باشید که مثل سرمایه من رو به رشد باشد و یا حداقل نفع آن از من منقطع نشود  کالاهایی با ارزش مثل "انسانیت، پاکدامنی، شعور، اخلاق، تعهد، صداقت، وفاداری، حمایت، دوست داشتن، عشق و ... " آن وقت احتمالا این معامله برای من هم
سود فراوانی خواهد داشت چون ممکن است من حتی فاقد دارایی هایی با ارزش با مشخصات شما باشم و برای داشتن آنها پول زیادی خرج کنم.  چون بعد چند مدت از ازدواج، بیش از زیبائی، اندام و هیکل،  مواردی که بیان کردم برای زندگی مشترک لازم بوده و من شدیدا به آنها نیاز پیدا خواهم کرد.
 
   در هر حال به شما پیشنهاد می‌کنم که قید ازدواج با آدمهای ثروتمند را بزنید. بجای آن شما خودتان می‌توانید با کمی تفکر و تلاش و با داشتن درآمد سالانه 500 هزار دلاری، فرد ثروتمندی شوید. اینطور، شانس شما بیشتر خواهد بود تا آن که یک پولدار احمق را پیدا کنید.

    امیدوارم این پاسخ کمکتان کند.
 
    امضا  رئیس شرکت ج پ مورگان

اگر یک کیف پول روی زمین پیدا کنید...

آیا شده از خودتان بپرسید که «درستکار‌ترین» آدم‌های دنیا در کجای این کُره خاکی زندگی می‌کنند؟ واقعیت این است که بسیاری هستند که از مردمان اطرافشان شاکی هستند و فکر می‌کنند آدم‌های «آن طرف آب»، بهترند؛‌‌ همان داستان همیشگی «مرغ همسایه»...

به هر روی، برای پاسخ به این پرسش و یافتن «درستکار‌ترین» مردمان جهان، مجله معروف «ریدرز دایجست» تلاش کرده از طریق یک آزمایش عجیب درستکار‌ترین مردم را شناسایی کند.

آن طور که در گزارش آزمایش یاد شده آمده، دست اندرکاران «ریدرزدایجست»، در 16 شهر جهان، در هرکدام تعداد 12 کیف پول حاوی مقادیری وجه نقد را در خیابان انداختند، و سپس واکنش عابران و مردم عادی را به نظاره نشستند.

دست اندرکاران مجله «ریدرز دایجست» برای انجام آزمایش یافتن درستکار‌ترین انسان‌ها، تعداد 12 کیف پول را در بوستان‌ها، پیاده رو‌ها و نزدیک مراکز خرید در 16 شهر‌‌ رها کردند. درون هر کدام از این کیف پول‌ها مبلغی معادل 50 دلار وجه نقد به واحد پول محلی، عکس شخصی و یک شماره تلفن قرار داشت.

در مرحله بعد کارکنان مجله از راه دور کیف پول‌ها را زیر نظر گرفتند تا ببینند آیا افرادی که کیف‌ها را پیدا می‌کنند برای پیدا کردن صاحب اصلی آن تلاش می‌کنند یا نه.

بر اساس یافته‌های این آزمایش، در شهر «هلسینکی»، پایتخت کشور فنلاند، بیشترین شمار افراد برای پیدا کردن صاحب کیف پول و بازگرداندن مال گمشده به مالک آن اقدام کردند.

از آن سو، شهری که در آن کمترین تعداد تلاش برای بازگردان مال گمشده به صاحب آن مشاهده شد، شهر لیسبون، پایتخت کشور پرتغال بود. بر اساس نتایج آزمایش در این شهر از مجموع 12 کیف پول تنها یکی به صاحب اصلی آن بازگردانده شد که آن را هم کار یک زوج جهانگرد هلندی پس دادند.

در مجموع از کُل کیف‌های‌‌ رها شده، 47 درصد آن‌ها به صاحبان اصلی برگردانده شدند. بیش از نیمی از کیف‌ها نیز - یعنی 53 درصد - نزد کسانی که آن‌ها را یافته بودند باقی ماند.

کا‌ترین هاگنی، سردبیر نسخه بریتانیایی مجله «ریدرز دایجست»، که مسؤولیت انجام آزمایش را در لندن برعهده داشت، معتقد است «اهمیت این یافته‌ها در آن 47 درصدی است که کیف‌ها را برگرداندند»، وی در ادامه می‌افزاید: «با این اوضاع اقتصادی که در خیلی از کشور‌ها شاهدیم، سؤالی که برای بسیاری از ما پیش می‌آید این است که چه مؤلفه‌هایی است که بر اخلاقیات مردم تأثیر می‌گذارد؟ از دید ما چیزی که اهمیت داشت این بود که همچنان بسیاری بودند که کیف‌هایی را که به آن‌ها تعلق نداشت به صاحب اصلیشان برگرداندند.»

شهر مسکو، پایتخت روسیه، در آزمایش یاد شده مقام ششم را کسب کرد و از مجموع 12 کیف، هفت تای آن‌ها به صاحبان اصلی بازگردانده شدند.

اما در ورشو، پایتخت لهستان، از مجموع 12 کیف، پنج تا برگشتند. مارلنا کامینسکا، یکی از کسانی بود که در این شهر یکی از کیف‌ها را یافت. این متخصص فن آوری زیستی 28 ساله، می‌گوید بعضی از همکارانش به او توصیه کرده بودند که «بی‌خیال پیدا کردن صاحب کیف» شود، اما «وجدان» چیزی بود که این زن جوان را مجاب کرد با شماره صاحب کیف پول تماس بگیرد.

از دیگر نکات جالب توجه در این آزمایش این بود که سن و جنسیت نقشی در میزان درستکاری افراد نداشته‌اند. تمامی کیف‌هایی که در لهستان بازگردانده نشدند را زنان پیدا کرده بودند. از طرف دیگر، جوانان نیویورکی با دیدن عکس خانوادگی درون کیف تصمیم گرفتند آن را به مال گم کرده بازگردانند، اما در همین حال، جوانان اهل پراگ، در جمهوری چک، از الگوی رفتاری مشابهی پیروی نکردند و ترجیح دادند کیف‌ها را برای خود نگاه دارند.

در شهر «ریودو ژانیرو»، جایی که در ‌‌نهایت تعداد چهار کیف برگشت، زنی 73 ساله تصمیم گرفت با صاحب اصلی تماس بگیرد، چرا که «کیف پول مال او نبود». اما در همین زمان، در ورشو، زنی 60 و اندی ساله، به کیف نگاه کرد، آن را در جیبش گذاشت و به درون یک ساختمان رفت و غیبش زد.

شایان ذکر است که در فنلاند - که بر اساس این آزمایش پایتختش شهر «درستکار‌ترین انسان‌ها» بود، - رشد اقتصادی خوبی وجود داشته و نرخ بیکاری در آن کشور 7. 3 بوده است. از آن سو در پرتغال - که این آزمایش می‌گوید کمترین تعداد درستکاران در آنجا زندگی می‌کنند، - اقتصاد سه سال است که روندی تنازلی داشته و نرخ بیکاری در آنجا 17. 5 درصد است.

البته این ازمایش در تهران انجام نشده ولی با توجه به اینکه بعضی از همشهریان عزیز علی رغم مشکلات اقتصادی فراوان چندین میلیارد تومان پول و طلا را به صاحبش برگرداندند مطمئنا نمره قابل قبولی از این امتحان میگیریم .